حتما تابحال اسم ویزای شینگن به گوشتان خورده است. ویزایی که این روزها دریافت آن کمی سخت به نظر میرسد. چه از لحاظ هزینه و چه از لحاظ مدارک لازم برای صدور آن. با Okvisa.ir همراه باشید تا بدانید ویزای شینگن چیست و چه کشورهایی را شامل میشود.
ویزای شینگن یا شنگن سند مسافرتی است که شهروندان کشور های عضو غیر شینگن با دریافت آن میتوانید به ۲۶ کشور اروپایی سفر کنید. شما از هر یک از کشورهای عضو پیمان شنگن که اقدام به دریافت ویزا کنید، ویزای شنگن با کد مربوط به آن کشور برای شما صادر خواهد شد و اولین کشوری که باید به آن وارد شوید، همان کشور صادر کننده ویزا است. برای مثال شما ویزای فرانسه دریافت کردید. برای سفر به شنگن باید حتما ورود شما به یکی از شهرهای فرانسه باشد و از آنجا به صورت زمینی، هوایی و حتی دریایی میتوانید به مابقی کشورها عضو این پیمان بدون دریافت ویزای مجدد وارد شوید و از هر کشوری که خواستید به کشور خود بازگردید.
بعضی از از کشورها عضو این پیمان نیستند و در عین حال شهروندان آنها نیازی هم به دریافت ویزا برای ورود به خاک شنگن ندارند. برای مثال کشور پرو، سنت وینست و گرنادین، کیریباتی، کلمبیا و دومینیکن جز کشور هایی هستند که عضو اتحادیه شنگن نیستند اما برای ورود به این محدوده هم نیازی به دریافت ویزای شنگن ندارند.
در زیر لیست کشورهای عضو شنگن برای شما قرار داده شده است :
و ۴ کشور زیر که جز اتحادیه اروپا نیستند اما جز کشورهای شنگن محسوب میشوند :
همانطور که ذکر شد برای ورود به تمامی کشورهای بالا باید اقدام به گرفتن ویزای شنگن کنید. حالا این سوال برای شما پیش خواهد آمد که پیمان شنگن از کجا و چگونه به وجود آمد؟
در سال ۱۹۸۵ میلادی در یکی از روستاهای کشور لوکزامبورگ به نام شنگن، توافقی بین ۵ کشور بلژیک، آلمان ( آلمان غربی در آن زمان )، فرانسه، هلند و خود کشور لوکزامبورگ صورت گرفت که کنترل مرزی بین این کشورها را تا حدود زیادی لغو کرد. البته ایده اروپا بدون مرز بسیار قبلتر از این تاریخ به وجود آمده بود و از زمان جنگ جهانی دوم مطرح شده بود. دو کشور فرانسه و آلمان پیشگام در شروع اجرا و تکمیل پیش نیازهای این طرح بودند.
در ماه جون سال ۱۹۹۰ میلادی کنوانسیونی برای اجرای دقیق این طرح تنظیم شد. شرایط لغو کنترل داخلی مرزها، چگونگی صدور یک نوع ویزا، تشکیل یک پایگاه اطلاعاتی کامل برای کشورهای عضو و تعریف ساختاری جهت همکاری افسران داخلی و مهاجرتی مواردی بودند که در این کنوانسیون جهت پوشش قرار داده شدند. چند ماه بعد و در تاریخ ۱۹۹۰/۱۱/۲۷ کشورهای ایتالیا و اسپانیا و بعد از ان در تاریخ ۱۹۹۲/۱۱/۰۶ کشور یونان به اتحادیه اروپا ملحق شدند.
اما اجرای این پیمان تا سال ۱۹۹۵ طول کشید و در تاریخ ۱۹۹۵/۰۳/۲۶ کشورهای فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، هلند، پرتغال و اسپانیا کنترل مرزهای داخلی خود را به حالت تعلیق درآوردند. بعد از این تصمیم بزرگ، کم کم کشورهای دیگری نیز به این پیمان پیوستند تا به گسترش آن کمک کنند. ۱۹۹۵/۰۴/۲۸ تاریخی بود که کشور اتریش نیز اعلام آمادگی برای پیوستند کامل به این توافق نامه کرد. در تاریخ ۱۹۹۶/۱۲/۱۹ کشورهای فنلاند، ایسلند، دانمارک، نروژ، و کشور سوئد نیز آمادگی خود را جهت لغو کردن کنترل مرزهای داخلی اعلام کردند.
توسعه منطقه شنگن در طول تمام این سالها در جریان بوده است و در مارچ سال ۲۰۰۱ کشورهای دانمارک، فنلاند، سوئد، ایسلند، لتونی، لیتوانی، مالت، لهستان، اسلواکی، جمهوری چک و استونی و بعد از آن کشور سوئیس در ماه اکتبر سال ۲۰۰۴ خود را به عضویت اتحادیه اروپا درآوردند. دسامبر سال ۲۰۰۷ ماه شکوفایی بیشتر این پیامن بود که در این ماه تمامی کشورهای عضو مرزهای زمینی و دریایی خود را نیز لغو کردند و طولی نکشید که در مارچ ۲۰۰۸ کنترل فرودگاهی آنها نیز برداشته شد. آخرین کشور در لیست ۲۶ کشور عضو، کشور لیختن اشتاین بود که در ماه فوریه سال ۲۰۰۸ میلادی توافق نامه شنگن را امضاء کرد. دسامبر ۲۰۰۸ کشور سوئیس بالاخره مرز زمینی را نیز لغو کرد. آخرین برگ از داستان تواقف نامه شنگن مربوز به دسامبر سال ۲۰۱۱ است که لیختن اشتاین توانست کنترل مرز داخلیش را نیز لغو کند.
در ماه جون سال ۲۰۱۱ درخواست دو کشور بلغارستان و رومانی برای پیوستن به خاک شنگن توسط پارلمان اروپا تصویب شد؛ اما در سپتامبر همین سال این درخواست توسط شورای وزیران رد شد و در آن زمان دولت های هلند و فنلاند دلیل مخالفت خود را نگرانی در مورد کافی نبودن اقدامات ضد فساد و مبارزه با جرائم سازمان یافته این کشورها عنوان کردهاند.
شاید این مقاله هم برای شما مفید باشد