دیدنی های لهستان

مناطق دیدنی شهر ورشو به طور کلی در دو قسمت قدیمی (Old Town) و مدرن (Modern Town) قرار میگرفت.

در این قسمت از شهر که از آن با عنوان ورشو مدرن هم یاد میکنند بیشترین چیزی که به چشم میخورد ساختمانهای مدرن و جدید، نمایندگی های کمپانی های صاحب نام، مراکز خرید مجهز و بسیار شیک و فروشگاههای برندهای معروف مد و لباس دنیا بود ، که مجتمع تجاری “زلوت تاراسی” ( به معنی تراس طلایی) از مهمترین آنها محسوب میشد . این منطقه همچنین به نام منطقه “مارساکُفسکی”نیز در بین مردم شناخته میشد.

ساختمانی که در این منطقه، حتی از فاصله دور، توجه هر بیننده ای را به خودش جلب میکرد و یک جورایی نماد ورشو مدرن نیز محسوب میشد، قصر علوم و هنر ورشو بود. این ساختمان بسیار بزرگ که از معماری منحصر به فردی برخوردار است، هدیه ای بوده که از طرف اتحادیه جماهیر شوروی پس از جنگ جهانی به شهر ورشو اهدا شده و توسط معمار روسی به نام “لِف رودنیف” ساخته شده است (معماری آن نیز شبیه ساختمانهای “هفت خواهران استالین” در شهر مسکو بود). این ساختمان ۱۳۴ متری از قسمتهای مختلفی از جمله آکادمی علوم لهستان، کمیتهی لهستانی یونسکو، انجمن بین المللی نویسندگان، سالنهای تئاتر، موزه تکنولوژی، موزه تاریخ طبیعی، گالریها، استودیو ها و سالنهای نمایشگاهی و همایشی مختلف تشکیل شده بود. چیزی که زیبایی این ساختمان را دوچندان میکرد، نورپردازی آن در شب بود که کل ساختمان را به رنگهایی ازجمله آبی، قرمز و صورتی درمی آورد.

 خیابان “کراکفسکی”  از آن جهت به این نام خوانده میشد که در قدیم میدان اصلی و قلعه سلطنتی را در شمال به دروازه خروجی شهرکه به سمت شهر کراکف در جنوب بود، وصل میکرد. پس از طی مسافتی کوتاه، اولین چیزی که در این مسیر توجه را به خودش جلب  خواهد کرد، مجسمه نیکولاس کوپرنیک ستاره-شناس معروف لهستانی  است که در جلوی ساختمان انجمن علوم ورشو قرار گرفته  است.

در ادامه راه تا رسیدن به کاخ سلطنتی معروف ورشو، قدم به قدم آثار دیدنی زیبایی در اطراف این خیابان به چشم میخورد که مهمترین آنها عبارتند از :

کلیسای “صلیب مقدس”

کلیسای “مریم مقدس”، در جلوی این کلیسا مجسمه “استفان وسینسکی” که یکی از رهبران کاتولیک مبارز علیه کمونیست بود، قرار داشت.

کلیسای “کارملیت” که نمای بیرونی آن قدیمیترین نمونه معماری نئوکلاسیک در لهستان محسوب میشود.

        

مجسمه یادبود “آدام میکیِفس” یکی از شاعران بزرگ و نامی لهستان

قصر رئیس جمهوری، که در جلوی آن مجسمهی “ژوزف پونیاتوفسکی” یکی از شاهزادگان و قهرمانان ملی لهستان به چشم میخورد. ظاهراً او نقش زیادی در حفظ مرزهای لهستان در زمان های قدیم در برابر دشمنان داشته.

و در نهایت، دانشگاه ورشو که نمای ورودی قدیمی و ساده آن کاملاً با توع معماری ساختمانهایی که در این خیابان قرار داشت همخوانی داشت، و همین نکته حس خوبی را به بیننده منتقل میکند.

پس از گذشتن از این خیابان و تماشای آثار دیدنی آن، به میدان قدیمی شهر که کاخ سلطنتی در آن قرار دارد می رسید.

ساختمانی که در این میدان توجه همه را به خودش جلب میکند، بنای آجری سرخرنگی بود که در سمت راست میدان قرار داشت و جلوه بسیار زیبایی به آن قسمت بخشیده بود.

بله، این همان کاخ سلطنتی ورشو بود که ساخت ابتدایی آن در قرن سیزدهم انجام شد و تا قرن هفدهم مورد گسترش، بازسازی و تغییرات قرار گرفت.

نمای بیرونی کاخ به قدری زیبا است که انسان را وسوسه   می کند که داخل آن را هم ببیند. در ازای ۲۰ مبلغی می توان  بلیط را خرید و به داخل رفت. کل ساختمان به شکل یک پنج ضلعی است که دارای یک حیاط در وسط و دور آن بخشهای مختلف کاخ قرار دارد. داخل کاخ قسمتهای مختلفی از جمله سالن مربوط به مجلس سنا، اتاق کنفرانس، سالن برگزاری مجالس شادی و پایکوبی ، سالن متعلق به شوالیه ها و جنگجوها، اتاق اختصاصی پادشاه برای زندگی و دعا کردن، اتاق مرمر که تمام قسمتها و دکوراسیون آن از سنگ مرمر ساخته شده بود و اهدایی به یکی از پادشاهان به نام “استانیسلاو آگوست پونیاتوفسکی” بوده (ظاهراً این پادشاه در زیباسازی کاخ و همچنین شهر ورشو نقش بهسزایی داشته به طوریکه در آن زمان به ورشو پاریس شرق گفته میشد) و بالاخره سالنهایی که در آن اشیاء و نقاشی های قدیمی و قیمتی به نمایش درآمده بود.

 میدان کاخ  در وسط این میدان ستون بسیار بزرگی خودنمایی میکند که بر بالای آن مجسمه ای قرار دارد  بر فراز این ستون مجسمه برنزی پادشاه “سیگیسماندس سوم” قرار داشت که توسط پسرش در میدان اصلی شهر برپا شده ، و به خاطر گرامیداشت انتقال پایتخت از کراکف به ورشو که توسط این پادشاه صورت گرفته بود، ساخته شده بود. این ستون و مجسمه آن در واقع قدیمی ترین بنای یادبود در لهستان محسوب می شدند.

در قسمت غربی میدان کاخ، کوچه ای قرار دارد که مستقیم به قسمت دیگری از منطقه قدیمی منتهی میشود. جایی که هنوز ساختمانها بافت و حالت قدیمی خود را حفظ کرده بودند و دستفروشها مشغول سروکله زدن با مشتری و کار و کاسبیشان بودند. این قسمت همان بازار یا میدان بازار بود که در قدیم محل داد و ستد و خرید و فروش بوده.

در وسط این میدان مجسمه ای برنزی قرار دارد که به نام “مِرمِید” خوانده میشد. این مجسمه که نیمی از آن انسان بود و نیم دیگرش ماهی بود، شخصی را نشان میداد که یک سپر در یک دست و یک شمشیر در دست گیرش داشت و به عنوان نمادی از شهر ورشو محسوب میشده. این مجسمه در ابتدای ساخت در مدخل ورودی شهر قرار داشت ولی بعداً به مرکز میدان قدیمی منتقل شده بود.

در نزدیکی این میدان کلیسایی به نام “جان مقدس” قرار دارد که قدیمیترین کلیسای شهر ورشو محسوب میشود و از ارزش زیادی در بین مردم برخوردار است. پس از قیام ورشو، نمای بیرونی این کلیسا عوض شد و براساس معماری سبک گوتیک مورد بازسازی قرار گرفت. نکته جالب در مورد کشور لهستان این است که این کشور تا قبل از جنگ جهانی از تنوع دینی برخوردار بوده ولی پس از جنگ جمعیت کاتولیک در این کشور رشد قابل توجهی پیدا میکنه و از بین آنها افرادی بودند مثل پاپ ژان پل دوم که توانست مدتها رهبری کل مسیحیان را در واتیکان به عهده بگیرد.

 وجود دیوارهای نصفه نیمه ای در اطراف این میدان ذهن انسان را مشغول می کند. با کمی پرسوجو متوجه قدمت این دیوارها به قرن چهاردهم برمیگرده که برای حفاظت بیشتر از شهر دورتادور آن کشیده بودند و یک گیت ورودی در قسمت شمال برای آن به نام “باربیکان” در نظر گرفته بودند.

 

 بنای اول که  مربوط  به قیام ۶۳ روزه مردم ورشو که برای بیرون راندن آلمان نازی از کشورشان انجام داده بودند .

 بنای دوم یادبودی برای قهرمانان ورشو در این قیام بود که به نام “ورشو نایک” هم نامیده میشد.

بنای سوم که کمی با دوتای قبلی فاصله دارد، مقبره سربازان گمنام است . این مقبره در پارک زیبای ساکسون قرار دارد. این پارک که قدیمیترین پارک شهر محسوب میشد در فصل پاییز با ریزش برگ درختان آرایش زیبایی به خود گرفته بود و پر بود از عکاسانی که این منظرهها را سوژه عکاسی خود کرده بودند .

مقبره سربازان گمنام که به یاد سربازان کشته شده در جنگ جهانی دوم بنا شده بود، در وسط این پارک بود و دو سرباز همیشه به عنوان گارد محافظ در کنار این مقبره ایستاده بودند. راس هر ساعت طی مراسم ویژهای تعویض گارد صورت میگرفت و سربازان جای خودشون را با سربازهای جدید عوض میکردند. همچنین شعله ای در کنار این مقبره قرار داشت که به یادبود این سربازان روشن شده بود و هیچوقت خاموش نمی شود .

تا قبل از اینکه در سال ۱۵۹۶ میلادی پایتخت لهستان به ورشو منتقل شود، شهر کراکف پایتخت این کشور بوده و به همین خاطر آثار دیدنی قدیمی و قابل توجهی در این شهر وجود داشت. در این شهر هم مثل شهر ورشو بیشتر این آثار در میدان قدیمی شهر قرار داشت. این میدان توسط یک خیابان به قلعه پادشاهی به نام “قلعه واوِل” منتهی میشد که آن هم یکی دیگر از جاذبه های شهر کراکف محسوب میشد. البته از ظاهر بناها و آثار کاملاً مشخص بود که قدمت این بناها بیشتر از آثار موجود در ورشو است و به دورانهای قبلتر برمیگردد.

میدان قدیمی که مرکز توریستی اصلی شهر است و یکی از بزرگترین میدانهای قرون وسطایی اروپا هم به حساب میآمد، به نام “راینِک گلونی” خوانده میشد که شامل یک میدان بزرگ  است که در وسط آن مجسمه “آدام میکیِفس” شاعر بزرگ لهستانی خودنمایی میکند.

    

در قسمت غربی میدان که پشت مجسمه میکیفس میشد، بازار قدیمی قرار دارد که شلوغ  و مملو از مغازه هایی که صنایع دستی شهر را که عمدتاً کارهای چوبی و پارچه های رنگی است، میفروشند.

در کنار بازار هم برج ۷۰ متری “سیویک” قرار دارد که ساخته شده در اوایل قرن ۱۴ بود و البته در طول زمان مرتباً در معرض تخریب، آتشسوزی و سپس بازسازی قرار گرفته  .

آنچه که در شرق میدان توجه همه توریستها را به خودش جلب میکند “کلیسای مریم مقدس” است که علاوه بر نمای بیرونی زیبایی که داشت، داخل آن هم چشمنواز بود.

    

 یکی از کافه های قدیمی میدان . داخل آن با استفاده از چوب شبیه کلبه های قدیمی ساخته شده  که با هر قدمی که روی آن بگذارید صدای جیر جیر چوبش بلند میشود. واقعاً تعریف  از آنجا به حق است و یکی از بهترین هاتچاکلتهایی که می شود خورد در آنجا است. در این  مردم به خوبی میتونستن انگلیسی صحبت کنن و هم با وجود اینکه آدمهای سردی به نظر میرسیدن ولی خیلی مهربان و خوش برخورد هستند.

 این قلعه که بر روی تپه ای به همین نام و بر فراز رودخانه ویستولا قرار دارد، در گذشته مقر فرماندهی پادشاهان بوده است. تاریخچه این قلعه به زمانهای دور برمیگردد، زمانی که قلعه ای در کار نبوده و تپه واول محل داد و ستد و خرید و فروش بازرگانان به شمار میرفته. از سال ۹۰۰ هرکدام از پادشاهان ساختمانهایی مثل کلیسا برای عبادت مردم و یا برج دیدبانی برای حفاظت شهر در این مکان میساختند تا اینکه در سال ۱۳۰۰ پادشاه “لادیسلاس اول” رسماً در این مکان تاجگذاری کرد و این مکان را به عنوان قلعه پادشاهیاش در نظر گرفت. از آن زمان به بعد، هر پادشاهی قسمتی به این قلعه اضافه میکرده و آن را گسترش میداده و یا قسمت-هایی که در طی جنگها تخریب و یا سوزانده میشده را بازسازی میکرده است. در سال ۱۵۹۶ که پایتخت به ورشو منتقل میشود، این قلعه کمتر مورد توجه قرار میگیرد و دیگر قسمتی به آن اضافه نمیشود و بیشتر مورد بازسازی و زیباسازی قرار میگیرد و امروزه این قصر شامل قسمتهای مختلفی از جمله: ساختمان محل زندگی پادشاه، حیاط مخصوص جشنها، کلیساها، مقبره پادشاهان درگذشته و برجهای دیدبانی است که همه دور یک حیاط مرکزی قرار گرفته اند.

 

 معدن نمکی که کمی در بیرون شهر قرار دارد. . این معدن که شامل تونلها، غارها و دریاچه های زیرزمینی است، یکی از جاذبه های توریستی شهر کراکف محسوب میشود. این معدن در قرن سیزدهم احداث شده بود و مربوط میشد به زمانی که نمک تنها دارایی شهر محسوب میشده و همه مخارج شهر از جمله خرج ساخت و ساز کاخها و قلعه ها را از فروش نمکهای معدن تأمین میکردند.

برای رسیدن به اولین قسمت معدن که در عمق ۶۴ متری زیر زمین قرار داشت، ۳۷۸ پله چوبی را باید طی میکردم. در طول حرکت در معدن، مرتباً به عمق معدن اضافه میشد تا نهایتاً در آخرین قسمت به ۱۳۵ متر میرسید. آنچه که بیشتر در این معدن به چشم میخورد، دستگاهها و روشهایی بود که در گذشته برای استخراج نمک از معدن از آنها استفاده میکردند و همچنین اتاقها و سالنهایی که معدنچیان در آنها زندگی میکردند که البته اکنون هرکدام از این اتاق ها به نام یکی از مشاهیر و یا پادشاهان نامگذاری شده بود و مجسمه هایی نمادین از آنها با استفاده از سنگ نمک در آنجا ساخته بودند.

آنچه که بیشتر از همه جلب توجه میکرد، لوسترهایی بود که در سالنها نصب بود که همه از کریستالهای نمک ساخته شده بودند.

در قسمت انتهایی مسیر سالن بزرگی است که به شکل زیبایی تزیین شده و از آن برای برگزاری مراسم استفاده میکردند. خوشبختانه برای مسیر برگشت آسانسور وجود دارد

یکی از مکانهایی که هر ساله توریستهای زیادی از آن دیدن میکنند، اردوگاه آشویتز است. در واقع آنچه که در آنجا به نمایش گذاشته شده بود اردوگاههای ارتش آلمان در زمان جنگ جهانی و یادبودهایی بود که برای یهودیان کشته شده به دست آلمان نازی، قرار داده بودند. از آنجایی که تبلیغات زیادی برای این مکان شده بود، هر کسی کنجکاو  می شود که سری به اونجا بزند. از داخل ترمینال مسافربری اتوبوسهایی هستند که مستقیماً به آنجا میروند.  ۳ ساعت طول می کشید تا به آنجا برسد.  بازدیدها  گروهی است (در گروههای ۱۵ – ۲۰ نفره با یک لیدر که از طرف خودشان تعیین میشود) انجام می شود و در دو نوبت صبح (۸-۱۲) و بعدازظهر (۱-۵) برگزار میشود.

قسمت اول این اردوگاه مربوط به زمانی میشود که آلمان به لهستان حمله کرد و یک پایگاه نظامی در این منطقه برپا کرد. سپس آلمانها شروع کردند به ساختن زندانها و شکنجه گاههایی که پس از دستگیری یهودیان و جمعآوری آنها از مناطق مختلف اروپا، آنها را به آنجا میبردند. زندانهایی که بسیار کوچک و تاریک بودند و همچنین از نظر تغذیه تعداد وعده های غذایی که به زندانیان میدادند بسیار کم و با کیفیت پایین بوده به طوری که اکثر آنها در اثر کمبود مواد غذایی به بیماریهای سختی دچار شده بودند.

همچنین اتاقهایی بود که در آنها وسایل یهودیان کشته شده از جمله عینکها، کیفها و کفشهای آنها را به نمایش گذاشته شده اند.

جایی که زندانیان را به رگبار میبستن و اعدام میکردند و اتاقهایی که به اتاق گاز معروف بود از دیگر جاهایی بود که در این اردوگاه به توریستها نشان میدهند.

   

پس از دیدن قسمت اول اردوگاه که حدود ۲ ساعت طول می کشید،  با اتوبوس به دیدن اردوگاه شماره ۲ می برند. این قسمت که به نوعی اردوگاه کار اجباری نامیده میشود، مربوط  است به یهودیانی که جوان بودند و ارتش آلمان ابتدا آنها را مجبور به انجام کارهای طاقت فرسا میکرد و پس از مدتی که دیگر توانی نداشتند به شکنجهگاهها منتقل میشدند

قسمت دیگری که در این اردوگاه قرار داشت، مکانهایی بود که به نام کورههای آدمسوزی هیتلر معروف بود . البته آنچه که ما دیدیم چند خرابه بود که وقتی علت آن را جویا شدم، گفتند که بعد از قیام لهستان علیه آلمان، مردم این ساختمانها را خراب کردند.